นิทานหอศิลป์ 57 วันที่ 1

เรื่องเป่าฟองแข่งกัน

เจ้าหญิงน้อยกับเจ้าชายเล็กเป็นเพื่อนรักกัน พระบิดาของสองพระองค์เป็นเพื่อนรักกันมาก  ทั้งสองไปมาหาสู่กันเสมอ เมื่อมาพบกันแต่ละครั้ง ก็จะทรงพาโอรสธิดามาด้วย  เจ้าหญิงและเจ้าชายจึงเป็นเพื่อนสนิทกันตามพระบิดาของพระองค์

บ่ายวันหนึ่งในฤดูร้อน พระบิดาก็มาพบหากันอีก เจ้าชายและเจ้าหญิงไปวิ่งเล่นในสวน  ที่ลานทรายกว้าง ทั้งสองมีเรื่องเล่นสนุก ต่างท้ากันว่าใครจะเป่าลูกโป่งฟองสบู่ได้มากกว่ากัน

 เจ้าหญิงมีก้านเป่าฟองเป็นรูปวงกลม ส่วนเจ้าชายมีก้านเป่าฟองออกมาเป็นสี่เหลี่ยม  เมื่อเป่ามาตกลงตรงลานทรายกว้าง ก็จะเกิดเป็นรูปสี่เหลี่ยมและวงกลม ต่างขนาดมากมาย  ขณะก้มลงนับจำนวน ปรากฏว่าเจ้าหญิงมีจำนวนรอยน้อยกว่าเจ้าชาย เจ้าหญิงไม่ยอม ร้องไห้เสียงดัง บอกว่าจะไปฟ้องเสด็จพ่อ เจ้าชายกลัวถูกทำโทษ จึงออกอุบายว่า ให้แข่งกันวาดภาพจากฟองที่เป่าได้บนพื้นทราย 

ของเจ้าหญิงให้ต่อเติมภาพจากวงกลม ส่วนเจ้าชายจะต่อเติมภาพจากสี่เหลี่ยมของตัว ใครต่อเติมได้มากเป็นผู้ชนะ และแน่นอน วงกลมของเจ้าหญิง ย่อมต่อเติมเป็นภาพต่างๆได้มากกว่าสี่เหลี่ยมของเจ้าชาย เจ้าหญิงต่อเติมวงกลมเป็นรูปขนมต่างๆ และสัตว์อีกหลายตัว  จึงเป็นผู้ชนะ และพระองค์ก็พอพระทัย  ซึ่งเจ้าชายทรงรู้ดีอยู่แล้ว แต่เพราะสมยอมให้ จึงไม่เอะอะโวยวาย

นางฟ้าองค์น้อยองค์หนึ่งชื่อนางฟ้ายิ้ม เพิ่งจะทะเลาะกับแม่นางฟ้ามา ผ่านมาเห็นเข้า ก็นึกสนุกเอาไม้คฑาวิเศษเสกให้สิ่งต่างๆที่ทั้งสองวาดขึ้นมานั้น ลอยล่องขึ้นมาพลันกลายเป็นของจริงไปทั้งหมด เจ้าหญิง และเจ้าชายวิ่งตามจับไม่ทัน นางฟ้าองค์น้อยพูดขึ้นว่า “ของเหล่านี้ ตกไปที่ไหนจะกลายเป็นของวิเศษที่นั่น ” จากนั้นสิ่งต่างๆ ก็ล่องลอยกันไปคนละทิศละทาง